بهره مندی از فناوریThermo depolymerization در تولید سوخت

در این نوشته می خواهم روش تولید سوخت به روش پلیمرازیسیون حرارتی در بهره مندی حفظ منابع تجدید ناپذیر را شرح دهم.

طبق این فناوری با استفاده از روش پلیمرازیسیون حرارتی از زباله های باقی مانده ضایعات ارگانی ( به طور مثال بو قلمون) با فشرده سازی و گرما و فشار کافی تولید سوخت ( نفت ) می شود.

Thermo-depolymerization دستورالعمل زمین برای سوخت های فسیلی را تقلید می کند، اما میلیون ها سال از تولید زمان خود را از بین می برد. به عنوان مثال، جوشانده های بوقلمون با مخلوط با آب و مواد معدنی به یک دوغاب ضخیم می چسبند و سپس به میزان 500 درجه فارنهایت (260 درجه سانتیگراد) حرارت داده می شوند که در حدود 600 پوند در هر اینچ مربع (42 کیلوگرم در هر سانتی متر مربع) فشار می آورد و برای حدود 15 تا 60 دقیقه تا زمانی که ساختار مولکولی مواد آلی – پلیمرهای آن شروع به تجزیه می کند، پخته می شود.
فشار مخلوط پس از آن کاهش می یابد، آزاد شدن بخار است که مجددا به قدرت پردازش باقی مانده است. گرما بیشتر و سپس تقطیر، تولید فرآورده های طبیعی – طبیعی را ایجاد می کند که به سوخت زیست اصلاح کننده معروف است

هر گونه زباله های کربن دار،حاصل از گوشت های بوقلمون با اضافه کردن گرمای و فشار کافی می تواند از طریق یک فرایند به نام ترموپالولیز شدن به لاستیک  تبدیل شود. این بسیار شبیه به نحوه تولید نفت است اما با استفاده از این تکنولوژی، فرآیند تولید نفت توسط میلیون ها سال برای رسیدن به یک محصول جانبی تسریع می شود. طرفداران این فن آوری ادعا می کنند که یک تن از زباله های بوقلمون می تواند حدود 600 پوند نفت را ایجاد کند.

به طور مثال یک کارخانه در کارگاته، میسوری، پرنده ها و عضلات پرنده ای را به یک سوخت پاک تبدیل می کند. با تغییر فناوری های جهانی (CWT)، یک شرکت فناوری محیط زیست نیویورک که در پشت این پروژه قرار دارد، همچنین قصد دارد که ضایعات ارگانی را از جوجه ها، گاو، گوسفند، پیاز و پنیر پارمسان به نفت خام سبک تبدیل کند.

این شرکت شیوه های نوینی را از طریق پلیمرازیسیون حرارتی(TDP) کار می کند. پلیمرازیسیون حرارتی فرآیندی است که از طریق گرما و فشار شدید برای تولید گاز طبیعی، سوخت و مواد معدنی، مواد زائد شکسته می شوند. مدیرعامل یکی از این شرکتها که از این روش استفاده می کند، می گوید که می تواند هر نوع اتلاف بر اساس کربن -مانند عصاره – را به سوخت های قابل احتراق تبدیل کند.

اما همچنان بسیاری از مردم در این شیوه شکاک هستند.

حال در محدوده زمانی کمتر به نفت دست پیدا می کنیم و همچنین از زباله های موجود استفاده کرده و از میزان الودگی ناشی از زباله ها جلوگیری کرده ایم و ذخایر طبیعی نفت را حفظ کرده ایم.